افزایش سطح کورتیزول:

تنهایی موجب استرس می شود و بدن آن را همچون یک عامل خطر تعبیر می کند. در واکنش به این وضعیت هورمون کورتیزول ترشح می شود که اگر افزایش سطح این هورمون در بدن مزمن و مداوم شود به عملکرد سیستم های ایمنی و قلبی – عروقی آسیب می زند و در نهایت به بروز بیماری های قلبی، دیابت، سرطان و مشکلات دیگر منجر می شود.
التهاب مزمن:
اغلب ما تصور می کنیم که التهاب فقط مربوط به قرمزی پوست در اطراف زخم یا محل گزیدگی است. البته این بخشی از فرآیند التهاب است و در واقع التهاب ترشح سیستمیک پروتئین های خون است که سیستم ایمنی را برای مقابله با خطر و جراحت آماده می کند. مانند کورتیزول، استرس ناشی از تنهایی نیز می تواند موجب مزمن شدن التهاب شود.